Geçtiğimiz günlerde, Karabük’ü 26 yıl önce il yapan dönemin Başbakanı Sayın Tansu Çiller ile bir telefon bağlantısı yaptık. Karabük’ün il olduğu dönemleri konuştuk, o günleri hatırladık. Görüşmenin en canalıcı yeri, Sayın Çiller’in “Karabük’ün futbol takımı ne alemde, ne yaptınız öyle Karabükspor’a?” şeklinde bana yönelttiği soru oldu. Türkiye Cumhuriyeti tarihinin ilk kadın Başbakanı, Karabük’ü 6 Haziran 1995 tarihinde il yapan Sayın Çiller, siyaset ile hele hele Karabük ile hiç ilgisi kalmamasına rağmen, bana telefonda diyor ki “Karabükspor’a ne yaptınız öyle…?”
Sayın Çiller’in bu sözleri beynime hançer gibi saplandı. Kısa bir şok yaşadım ve “Mahçup olacağımız bir soru sordunuz Sayın Başbakanım” diyebildim. Sayın Çiller ilave etti, “Biliyorum mahcup olacağınızı, mahcup etmek için soruyorum zaten değerli kardeşim…!” dedi. Bu sorunun muhatapları Karabük’te biliniyor. Yarım asırlık şanlı bir geçmişi olan, yıllarca süper ligde başarıdan başarıya koşmuş, Avrupa Kupalarında boy göstermiş olan Kardemir Karabükspor’umuzu göz göre göre kurban verdik. Tıpkı, Suudilerin İstanbul’daki Başkonsoloslukta Cemal Kaşıkçı’yı infaz edip, zerre bir parçasını bile bırakmadıkları gibi, Kardemir Karabükspor’da infaz edildi. Hem de, tüm Karabüklülerin gözleri önünde… İnfaz kararı verildiğinde, süper ligde harika bir kadrosu; 3 maçta 1 galibiyet, 2 beraberlik ile 5 puanı vardı. Kardemir yönetimi içindeki kavga, ardından “Karabükspor’u hadi bakalım Karabüklüler kurtarsın…” yaygaraları sonucunda birkaç günah keçisi bulunup, toplumun önüne atıldı ve maalesef bu günlere gelindi. Vali, milletvekilleri, Belediye Başkanları, Karabük’ün önde gelenleri, Sivil Toplum kuruluşlarımız, Karabüklüler ve Karabükspor taraftarları tribünde maç izler gibi bu trajediyi hep beraber izlediler- izledik.
Karabükspor’un bu çöküşü gibi, Karabük’te maalesef cemiyet yaşamında da çöküş yaşanıyor. Büyük küçüğü tanımıyor, küçüğün büyüğe saygısı yok. Tam bir curcuna… 1980’li yılların başından bu yana Karabük’te gazetecilik yapıyorum. Bu şehir çok zor günler geçirdi. Kardemir’deki 137 günlük grev, 5 Nisan 1994 Ekonomik Tedbirler Paketi açıklanırken, Kardemir’in ya kapatılması ya da özelleştirilmesi gibi halkı tedirgin eden şok kararlar, yaşanan büyük sel felaketleri dönemlerinde bile Karabük hiç bu kadar sahipsiz, bu kadar heyecansız değildi. Bu şehrin bir heyecanı, bir ruhu vardı. O heyecandan, ruhtan eser yok.
İktidar ve muhalefet ayırımı yapmaksızın belirtiyorum, siyasette bir yozlaşma; siyasi nezaketsizliklerin had safhaya çıktığı günler yaşıyoruz. Kulağımıza gelen çirkin olaylar var. Haddini-hududunu bilmeden çok değerli kamu yöneticilerine emirler yağdıran siyasetçiler ve birçok somut olay. Ve, işin kötü tarafı biz de böyle bir ortamda çevre illerimiz Karabük’ün bir uydu kanalı var diye ilimize gıpta ile bakarken, Karabük’ün sesini Dünyaya duyurmaya çalışıyoruz. Çevre illerimiz Kastamonu’dan, Bartın’dan, Zonguldak’tan, İstanbul’daki on binlerce hemşehrimizden, Almanya ve Avrupa’daki yüz binlerce bölge insanı gurbetçi dostlarımızdan büyük övgüler alırken, heyecanını-ruhunu kaybeden Karabük şehrinde, yani bizim 40 yıldır emek verdiğimiz şehirde akılları sıra bizi duymazdan, görmezden gelen atanmış ve seçilmişleri ilgi ile izliyoruz. Dün, Kastamonu’ya gittim. Sayın Vali Avni Çakır ile bir sohbetimiz oldu. “Mehmet bey, Kastamonu’ya verdiğiniz yayıncılık desteği için size çok teşekkür ederim” dedi. Çok mutlu olduk. Geçtiğimiz günlerde, AK Parti Bartın Milletvekili-TBMM Adalet Komisyonu Başkanı, dostumuz Yılmaz Tunç kırmızı plakalı makam aracı ile Karabük’e geldi. BRTV’de kendisi ile yaklaşık 3 saate yakın canlı yayın yaptık. Yayından bir iki gün sonra, Sevgili dostumuz Yılmaz Tunç, “hem bölgemizden, hem ülke geneli ve özellikle de Almanya-Avrupa’dan ne kadar çok kişi izlemiş, çok iyi geri dönüşler aldım. Zaman zaman bu programları yapalım.”dedi.
Heyecanını, ruhunu kaybetmiş bir şehirde Batı Karadeniz Bölgesi’nin tek Türksat uydu kanalı olarak var gücümüzle kanalı ayakta tutma çabası içindeyiz. Türksat ile yetinmeyip, Digitürk Türksat Paketi ve D Smart gibi platformlarda da yerimizi aldık.
Cumhuriyet Kenti Karabük belki şu anda heyecanını-ruhunu kaybetmiş olabilir. Ama, biz umutla bekliyor ve inanıyoruz ki, bu kente yapılacak bir iki dokunuş ile şehirde yeniden eski heyecanlı günler yaşanabilir, kentin önüne yeni hedefler, heyecanlar konulduğunda kent insanı o hedeflere hep birlikte yürüyebilirler. Umutla bekliyoruz. Victor Hugo’nun şu sözü çok hoşuma gider “Umudunu kaybetme; En karanlık şafak sökmeden önceki andır…”
Karabük’te yakın bir gelecekte, şafağın sökeceği, aydınlık günlerin geleceği umudu ile, en derin saygılar….
